Met een lange wandeldag voor de boeg starten we tegen 10 uur in Waalre, waar de bus vanuit Eindhoven ons heeft afgezet. We hebben een gps kaart nodig om de juiste weg naar de route van het Pelgrimspad te vinden. Via de Loonerweg door Waalre komen we in het schattige kleine dorp Loon uit. Op de driehoekige brink met prachtige boerderijen pakken we de gemarkeerde Pelgrimsroute weer op. Dit dorp heeft een beschermd dorpsgezicht. Kenmerkend voor de boerderijen is het woon-, vee- en voorraaddeel dat onder 1 dak te vinden is.
Lopend langs de Meertjesven merken we dat de nieuwe route, die al in onze gids is ingetekend, nog niet met markering wordt aangegeven. Dus lopen we de oude route, door een prachtige
laan naar Valkenswaard. Op de kruising in het dorp maken we een scherpe hoek en lopen langs een autoweg verder, een minder mooi deel van de route. Op de kaart staat een koffiekopje aangegeven, we passeren een tankstation en zijn enigszins teleurgesteld. Dan de koffie maar overslaan. Maar honderd meter verder worden we verrast door een gezellig restaurant met terras in de zon. Daar genieten we graag even van!
Het vervolg van het traject brengt ons bij het gehucht Achtereind, slechts bestaand uit enkele boerderijen. Van hieruit loopt de route het bos weer in. Vlak voor we onder de A2 doorgaan passeren we de 'Hut van Mie Pils'. Het ziet er gezellig uit. Op deze plek was vroeger een pleisterplaats, vaak niet meer dan een hut met stal voor de dieren, maar genoeg voor een pelgrim in die tijd.
Door stukjes bos afgewisseld met hei lopen we verder. We genieten van het zonnetje, de jas gaat zelfs in de rugzak. Even later merken we dat i.p.v. rood-wit we rood-gele markering zien. Voor de zekerheid lopen we toch maar even terug naar het
laatst herkenbare punt, waar we opmerken dat we toch de juiste afslag hadden genomen. Dwars door de bossen komen we uit in Heeze. Door het park, langs het station komen we aan de rand van het dorp, vlak bij Strabrecht. Dit is de laatste pleisterplaats, dus pauzeren we even voor een lunch in het zonnetje op het terras. Als we het dorp helemaal uitlopen wandelen we langs kasteel Heeze, een groots symmetrisch imponerend kasteel met slotgracht aan alle kanten. Aan de zij-ingang is nog een kleine brug naar gewone huisjes binnen de slotgracht.
De Hubertusbossen hebben hetzelfde kenmerk als het kasteel, lange rechte paden ontworpen door een tuinarchitect. In het midden van het Hubertusbos schijnt het patroon onderbroken te zijn met een ronde padenstructuur, maar daar zien wij niets van.
Genietend van de zon lopen we de Strabrechtsche Heide op. Wat een groots natuurgebied, prachtige stukken hei met diverse grote en kleinere vennen. Een deel van de route volgt het fietspad tussen fietsknooppunten. We kunnen ons wel indenken dat het er in de weekenden druk is en je op het zandpad ernaast beter uit bent. Het grootste ven in dit gebied is het Beuven. We proberen zo dichtbij mogelijk te komen. Sommige stukken zijn kaal gekapt, het grijze zand ontsiert toch wel wat het prachtige gebied. Op een informatiebord lezen we dat de kaalslag nodig is om het grondwater peil te laten stijgen en zo uitdroging te voorkomen. Hoe meer bos, hoe lager het grondwater. Als zich op deze kale gedeelten weer heide vormt, is daarmee het gebied tegen uitdroging beschermd.
Met zweet in de handen lopen we tussen twee stieren door. In het hele gebied komen we veel grazende hooglanders tegen.
Door de bossen maken we een omtrekkende beweging rond de vennen tot we bij de Hoenderboom uitkomen. Over een lange knuppelbrug en door een klaphek lopen we het laatste stuk van de route naar huize Witven, vlakbij Someren. Hier kunnen we de laatste bus naar Someren nemen om daar over te stappen op de bus naar Eindhoven.
Tijdens het eten plannen we alvast het volgende traject, maar eerst gaan we beide van onze mei vakantie genieten.
Alle foto's van de etappe Waalre - Witven
