Dag 13 : Witven, Someren - Weert

Op deze mooie zomerdag hebben we een luxe start. Met de auto naar het startpunt waar we eerst genieten van meegebrachte koffie en een chocolade croissant. De komende 20 kilometer zullen we namelijk geen horeca gelegenheid tegenkomen.

Door de bossen lopen we richting het Keelven. Wat een rustig mooi ven midden in de bossen behorend tot de Somerensche Heide. Het pad voert langs de rand van een drietal kleine vennetjes verder, waarna we weer de bossen in duiken. Kilometers lang volgen we de bospaden, komen weer langs een klein vennetje en volgen de lange Smuldeslaan richting een open gebied met de Maarheezerdijk, een uniek smal pad met hoge bomen aan weerszijden. Tijd om onze laatste vakantie ervaringen uit te wisselen terwijl we ondertussen genieten van het prachtige zomerweer. Door de afwisseling van bos, hei en stukken langs akkers hebben we weinig last van de warmte. Wel lopen we geregeld flinke stukken over zandpaden, goed voor onze kuiten, en komen uit bij de Pan. Een gebied met veel grove dennen, af en toe onderbroken met heide waarop Kempensche heideschapen zouden moeten grazen. Helaas zijn we die niet tegengekomen.

We lopen wel een kilometer langs de heide tot we via een smalle brug over het Sterkselsche Aa wandelen. Even genieten van het prachtige gezicht, foto’s maken uiteraard en dan een paar honderd meter verder door het moerasbos passeren we de beek Sterkselsche Aa die kronkelend door het dal loopt. Een stuw en kades zorgen ervoor dat water weer via de beek afgevoerd kan worden. Door aanleg van het kanaal was de grondwaterstand op sommige stukken flink gedaald. Een paar lange rechte paden, soms zandwegen, volgen terwijl we op weg zijn naar het gebied met de naam Hugterheide. Geen heide te zien, met name bos waar we doorheen wandelen.

Bij de picknick bank bij de Grashut is het eerst tijd voor een lunch. De benen even laten rusten voor we een kijkje nemen bij de overblijfselen van de Grenskerk. Deze dankt zijn naam aan het feit dat het kerkje net over de grens lag. Door het in die tijd, ca 1649, verbieden van de katholieke godsdienst werden de diensten verplaatst naar het kerkje over de grens vlak bij boerderij de Grashut. Het pad van Maarheeze naar de Grashut heet nog steeds de oude Kerkdijk.

De route gaat verder door het Weerter bosch, akker en bos wisselen elkaar ook hier weer af. Net na het kruisen van de A2 komen we een horecagelegenheid tegen, tijd voor een kop koffie en korte pauze op het terras. Een bospad, de Maarheerzerhuttendijk, volgen we een paar kilometer, steken bij Blaakven een autoweg over en passeren het bungalowpark Weerterbergen. Deze herinner ik mij van een zussenweekend een aantal jaren geleden. We passeren de Ijzeren Rijn, waarover vroeger goederen getransporteerd werd tussen het Duitse Ruhrgebied en Antwerpen.

Als we weer in heidegebied uitkomen blijken daar historische grafheuvels te liggen. Bijzonderheid is dat na het cremeren van hun doden, de as in een urn werd begraven onder een heuvel. Deze zijn nog steeds zichtbaar in het landschap. Ook zijn herdenkingspalen geplaatst langs de route die verwijzen naar de graven. Het laatste deel van de route naar Weert gaat over een industrieterrein langs nog eens klein stukje Ijzeren Rijn . Na wat dwalen en op eigen initiatief richting bepalend komen we bij de Sluis van Weert uit. Over het parkeerterrein, langs het zwembad wandelend besluiten we bij het restaurant aan de Sluis de dag af te sluiten op het terras met een verfrissend glas koel bier en een lekkere schotel.

Alle foto's van de etappe Witven - Weert