Dag 19 : Maastricht - Visé

Gisteravond hebben we uitgezocht dat we het beste met de trein vanaf Randwijk naar station Maastricht kunnen gaan, om daar de bus naar Cadier en Keer te nemen. Dan zouden we dezelfde aanlooproute niet weer hoeven te lopen. Na een superluxe ontbijt wandelen we naar station Randwijck en komen daar tot de ontdekking dat we ca 25 minuten moeten wachten voor er een trein gaat. In die tijd kunnen we zelf ook wandelen naar Cadier en Keer, dus opgeruimd gaan we op pad.

We komen langs de goede kant het dorp binnen en kunnen zo de beschrijving goed volgen die ons rechtstreeks naar het tunneltje richting Gronsveld brengt. Al lopend concluderen we dat het fijn is dit traject bij ochtend te doen en niet moe aan het eind van de vorige dag in de schemering. Dan zouden we toch veel moois gemist hebben. Holle wegen, een voetpad langs de weilanden afgeschermd door een bosrand levert mooie uitzichten op. Specialiteit onderweg is de beroemde Orenberg, flink klimmen met een smal trapje van ca 50 treden omhoog, een bijzondere archeologische monument. Een informatiepaneel geeft uitleg over het ontstaan van de Orenberg. Langs hetzelfde trapje dalen we weer af, onderwijl genietend van het uitzicht.

Dan volgen we een paar kilometer een half verhard pad, de Dorrenweg. Onderweg passeren we twee stenen pilaren die herinneren aan een poort met oprijlaan. Al is het gebied afgezet, nergens ontdekken we restanten van een woonhuis. Het lijkt aanlokkelijk om van onze route af en op verkenning te gaan, maar de tijd laat het niet toe. Dus lopen we langs de Dorrenweg verder naar Gronsveld. Af en toe zien we in de verte de Pieterberg opduiken of een mergelgrot langs de route. Afwisselend landschap met verschillende bebouwing en boomsoorten in bloei.

Als we in Gronsveld aankomen moeten we voorzichtig de weg oversteken en goed langs de kant blijven lopen. Er is een wielerwedstrijd gaande en de renners komen soms in groepen voorbij suizen. Bij het kerkhof plantsoen rusten we even uit op een

bankje. Aan de overzijde van het kerkhof grazen schapen in een bloeiende boomgaard. Blij zijn we als de route af gaat wijken van de weg met wielrenners. Langs boomgaarden en door het Savelsbos met slingerende paden kunnen we niet om de Henkeput heen. Deze kuil in de vorm van een trechter is wel 12 meter diep. Het hek er omheen beschermt ons tegen vallen. De put mond uit in een soort mijnschacht met mergel. Hierin zijn resten van beenderen gevonden. Ook aardewerk restanten doen vermoeden dat de put teruggaat tot de Romeinse tijd. Van de Henkeput lopen we langs velden vol met bosanemonen die slechts een paar weken per jaar bloeien in de bossen. Nogmaals kruisen we het krijtlandpad en letten goed op.

Op de kruising is een camping waar we even willen pauzeren. Vlak daarvoor gebeurt toch wat

we al een beetje vreesden, het begint te regenen. Een buitje is niet zo erg, maar om helemaal te nat regenen hebben we geen zin in. Gelukkig konden we in het café bij de camping de ergste bui afwachten. Als het weer droog is vervolgen we de route.In Mesch zien we een authentiek Limburgs boerenerf met poort, een hele oude kerk waarop ook een plakkaat van het Pelgrimspad met uitleg over de route. Uiteraard brengen we een bezoekje aan deze zeer oude kerk, waarschijnlijk 10e eeuws. Sober maar prachtig, zeker het Maria kapelletje voorin.

Het pad loopt verder richting Moelingen Belgie in. Op de plaats langs de weg waar een afslag zou moeten zijn, wordt nu een tunnel gegraven. Eromheen lopend vonden we het gemarkeerde pad. Wel is het lastig zoeken naar de herkenningstekens op de bomen en de beschrijving met kaart in het boekje. Het pad is vermoedelijke deels verplaatst,

we wandelen langs de Ber Winne en volgen met de gps op onze mobiel of we wel de goede richting uit blijven gaan. Uiteindelijk komen we uit bij de spoorbaan die diep verborgen ligt in een soort geul. Op de langzaam dalende parallelweg lopen we langs de spoorlijn tot we bij Berneau onder de spoorbrug door kunnen gaan. Een bijzonder stuk volgt in het gebied tussen Berneau en Mons. Jammer genoeg is het oorspronkelijke pad ten zuiden van Vise niet te vinden, bestaat mogelijk niet meer. De route wordt geleid van Mons naar Vise door de deels bebouwde kom naar het station. Nadat we de vertrektijd gecheckt hebben van de trein naar Maastricht zijn we eerst een kop koffie gaan drinken om warm te blijven. Rond zes uur kwamen we in Maastricht aan. Met al aardig wat kilometers in de benen duiken we een restaurant in aan de overkant van het station. Als enige gasten werden we in de watten gelegd, ons glas met rode wijn werd rechtstreeks vanuit de fles tot de rand gevuld…het eten was prima en de gastvrouw was mogelijk een beetje in de war maar deed enorm haar best. Een mooie afsluiting van dit unieke Pelgrimspad.

Alle foto's van de etappes - Valkenburg - Maastricht en Maastricht - Visé

Dag 18 : Valkenburg - Maastricht

Nog twee etappes te gaan voor we het Pelgrimspad hebben uitgelopen. Deze voorlaatste dag starten we, na een lange treinreis vanuit het midden van het land, op station Valkenburg. We nemen een aanlooproute door Valkenburg om bij kasteel Schaloen het Pelgrimspad weer op te pakken. Gezien de slechte regenachtige weersvoorspelling kijken we verrast naar de blauwe lucht en genieten zelfs even in het zonnetje op een terras van een heerlijk kop koffie en vlaai. De beste manier om een dag wandeling te starten. Dat het voorjaar eraan komt wordt weer eens duidelijk als we in het bos een prachtige boomstronk met bloeiende voorjaarsbollen tegenkomen.

Bij de drie beeldjes gaan we over de brug naar Kasteel Schaloen. Dit keer nemen we geen kijkje meer bij de gebouwen. Daar zijn we het vorige traject mee geëindigd. Door kasteel park Oud-Valkenburg gaan we richting het dorpje Scheuder. Het grindkarrespoor gaat langzamerhand over in een dalende holle bosweg tot we verder lopen langs een smal voetpad langs weilanden en het Oombos. Een prachtig gedeelte van het Gerendal, echt genieten met het zonnetje erbij.

De jas kan zelfs in de tas. Ondanks dat we er alert op zijn dat het Pelgrimspad het Krijtlandpad kruist missen we een afslag. In de verte zien we Scheuder liggen. Waarom niet het pad door de weilanden nemen en recht op het dorp aan? Teruglopen voelen we niet veel voor en nog minder aantrekkelijk is de autoweg naar het dorp. Een pad begrenst met schrikdraad langs het weiland voert ons de goede richting uit. Even duiken we het voor ons liggende bos in maar lopen daar vast in de struiken. Terug en dan maar via een haakse bocht verder, over een hek tot we bij een woonhuis uitkomen, dat aan de toegangsweg bij het bordje Scheuder ligt. Alleen een hek met schrikdraad scheidt ons van de weg. Maar ja, dat durven we niet aan. Geen andere uitweg te bekennen. Dan maar dezelfde weg terug tot aan de autoweg, die we uit nood volgen tot we in het dorp uitkomen.

Scheuder heeft een kerk gebouwd uit mergelsteen, die willen we toch wel even bekijken. En vlak er tegenover ligt het pad waar we oorspronkelijk uit hadden moeten komen. Jammer dat we net mis zijn gelopen en via omwegen in het dorp uit zijn gekomen. Vol goede moed lopen we verder langs het Heilighartbeeld op de hoek en dalen de Scheudersteeg in. Prachtig al die bomen met bloesem. We merken wel dat we in Limburg zijn, de weg slingert behoorlijk en laat zich van zijn mooiste kant zijn met al die heuvels en dalen. Echte kuitenbijters. Verrast zijn we door een aantal velden met rood gewas. Het gewas kennen we niet, het geeft wel kleur aan het landschap. We volgen het pad langs de Schiepersberg en komen langs de eerste mergelgrot de Julianagroeve. Geen mergelschapen te bekennen dit keer.

Gezien de tijd besluiten we om de extra aftakking naar de mergelgroeve bij ’t Rooth over te slaan en verder te lopen naar Cadier en Keer. Toch nog een klein kapelletje langs de weg dat ons eraan herinnert dat we op het Pelgrimspad lopen. In Cadier en Keer is het zoeken naar de vervolgroute richting Gronsveld door de Riesenberg. De beschrijving door het dorp is lastig te volgen, we keren zelfs om en denken dat we op de juiste weg zijn tot we voor ons aan de horizon de contouren van Maastricht zien liggen. Toch verkeerd, we lopen naar het westen in plaats van het zuiden. Het is nog ruim een uur lopen naar de stad. Nu omkeren en zoeken naar de route richting Gronsveld met de naderende schemering durven we niet meer aan. Het is een prachtige aanlooproute van Cadier en Keer naar Maastricht dus genieten we hier ook van. In de verte ligt een gebouw waarvan we gissen naar de bestemming. Klooster, conferentiecentrum….?

Over het spoor bij Randwijck heen is het nog maar een paar honderd meter naar ons NH hotel. Wat een luxe en dat all-in samen met een NS-retour voor 49,-- euro. Ontbijt er bij in, top.

Al hebben we al de hele dag gelopen, dineren in het hotel trekt ons niet echt. De ca 2 km naar de kade bij de Maas kan er ook nog wel bij. Op het terras is nog plaats en daar doen we ons te goed aan een echt Limburgs pilsje met voor ons een uitzicht over de Maas. Plots begint het te plenzen en ontstaat aan de hemel een dubbele regenboog. Wat een geluk hebben we vandaag gehad met de zon, elders uit het land vandaan komen berichtjes binnen over een zeer regenachtige dag. Na een heerlijke maaltijd zoeken we ons hotel op voor een goede nachtrust. Heerlijke bedden, dus dat lukt wel!!

Alle foto's van de etappes - Valkenburg - Maastricht en Maastricht - Visé