Dag 15 : Thorn - Sittard

Na een uitstekende overnachting en krachtig ontbijt bij een gastvrouw, die haar uiterste best doet om het ons naar de zin te maken en het ook gezellig vindt wat aanspraak te hebben, zijn we rond 9 uur weer op weg.

Eerst nog een rondje door Thorn en dan door een poortje, over oude keien, richting Kessenich, de grens over België in. Langs de pomp en het kerkje komen we uit bij de Motte van Kessenich, een restant van een burcht. De kleine kapel op de motte vervangt de oorspronkelijke en dient als familie grafkelder boven op de berg. De alternatieve route is nog niet geopend dus gaan we verder over een dijk naar Geistingen. Vandaaruit verder richting de Maas. We hebben een mooi uitzicht op de jachthaven. Het loopt heerlijk door langs de Maas, er waait een windje en het is nog niet te warm . Aan het water bij Leeuwerik nemen we koffie met vlaai om onze 40-jarige vriendschap te vieren.

Het eerste dorpje wat we daarna binnenlopen heet Aldeneik waar vroeger een vrouwenklooster stond. Nu staat er alleen nog de St. Annakerk. Wat jammer dat deze net op zaterdagochtend gesloten blijkt. Achter de kerk langs zien we wel een heel oude kapel met de Willibrordusput. Verder langs de Maas, over de Maaseikerbrug terug Nederland in.

Via het waterwingebied de Rug wandelen we naar Roosteren en verder door naar de dijk bij Kokkelert. Hier staat het zoveelste kapelletje. Doorlopend langs de dijk realiseren we ons dat we in Kokkelert een fraaie Maasdalhoeve hebben gemist. Gelukkig staan er nog een paar voorbeelden in Illikhoven, het volgende dorp, dus lopen we er niet voor terug. In Vissersweert bewonderen we een woning met de nam “Insula Piscatorum” het eiland van de vissers. Bij hoog water kan Visserweert helemaal omgeven zijn door water en daarmee afgesloten van de rest van de Rug.

In Illikhoven passeren we een paar boerderijen – tegenwoordig in gebruik als woningen- van het Maasdaltype. Richting Papenhoven lopen we tussen akkers met mais door. We vragen ons af hoe het zit met de teelt van dít gewas. Wel: bovenop de kop van de plant vormt zich een pluim waaruit later stuifmeel komt voor verdere bevruchting. Bij verstuiving komt het stuifmeel op de kolfkwast boven aan de vrucht (maiskolf).

Over de sluis bij Born door het dorp waar we even een pauze nemen. Na het kruisen van de spoorlijn genieten we van een fraai natuurgebied de Limbrichterbos, heel oud en vol met varens. Het pad is soms overgroeid en bomen liggen nog over het pad. Aan het eind komen we uit bij het mottekasteel Limbricht. Het binnenplein is volop in gebruik als restauratie. Achter een hek ligt het echte kasteel boven op een berg, de motte. Limbricht ligt aan de provinciale weg. Als we die overgestoken hebben wandelen we Sittard in. De route loopt langs het station, vanwaar we onze volgende etappe zullen starten. Sittard kennen we van het Pieterpad dat hier ook doorheen voert.

Alle foto's van de etappe Weert - Thorn en Thorn - Sittard

Dag 14 : Weert - Thorn

Na een zeer vlotte reis en koffie op het station in Den Bosch gaan we direct op pad voor onze eerste van twee wandeldagen. Het belooft zeer mooi weer te worden, we hebben er zin in.

Vanaf de parkeerplaats bij de Sluis aan de Geurtsvenweg in Weert gaan we langs het zwembad richting het hertenkamp. Daar ontdekken we dat hier

Boerderij de Hertenkamp bedoeld wordt, een zeer groot terrein waarbij in het omliggende bos diverse toestellen staan en activiteiten plaatsvinden. De markering bij de Hertenkamp is onduidelijk, we blijken een stuk terug te moeten lopen voordat we echt de juiste route te pakken hebben. Het stuk dat we daarna door het bos lopen is prachtig. Dit recreatiegebied heet de Ijzeren Man en kent diverse kleine vennetjes. De grote plas is ontstaan door opgravingen van zand. De grote ijzeren machine die voor het afgraven werd gebruikt noemde men de “Ijzeren man”, vandaar de naam. Langs de camping bij ven de Lange Heide slaan we af richting Altweerterheide.

We lopen enkele kilometers langs de Heihuisweg en we voelen de zon al meer op onze huid branden. Een klein gedeelte over een asfaltweg en dan zuidelijk langs Altweerterheide.

Op de hoek van een kruising van wegen op de grens van het bos komen we het eerste kruis van vandaag tegen. Dit kruis verwijst naar de Sint-Teuniskapel, vroeger een druk bezochte kapel voor pelgrims om voor de heilige Sint Anthonius te bidden om hulp tegen veeziekten. De kapel heet ook wel Verkuskapel (varkenskapel) omdat er varkenskoppen werden geofferd. Anthonius zien we vaak afgebeeld met een staf, een boek maar ook een varkenskop. Vanaf dit punt lopen we verder het bos de Tungerwallen in. Het bos wisselt af met prachtige stukjes bloeiende heide en brede karresporen.

Als we het bos uitlopen merken we dat we vlak bij het dorpje Tungelroy zijn. De drukke Maaseykerweg steken we over en komen dan in de Dorpstraat uit. Op het kerkplein zien we een klein kapelletje met fraaie fresco. Het beloofde café voor koffie bestaat helaas niet meer. Een tegenslag waar we ons overheen zetten en we lopen verder richting Ell, waar volgens een dorpsbewoner wel koffie te verkrijgen is. Aan het eind van het dorp Tungelroy komen we langs de kerk waar een prachtig glas-in-lood monument staat afkomstig uit een voormalige huishoudschool. Verder lopend hebben we aandacht voor de Sint Annamolen met ronde bovenkruier boven op een belt. Mooi dorps- en landschapsgezicht!

Langs de bosrand en verder door het bos slingert het pad door het reservaat De Krang van Natuurmonumenten. Ook passeren we enkele

aspergevelden. Het oogstseizoen is al afgelopen en er staat veel groen loof boven de zandruggen. Hiermee bouwt de plant reserves op voor de nieuwe productie volgend jaar. We genieten van de visvijver en de Tungelroyse beek waar we een tijdje langslopen. Een visser geniet van de rust rond de visvijver. Aan de rand van het dorpje Ell passeren we een gedenkteken waar 7 militairen zijn omgekomen toen hun Lancaster neerstortte. In Ell is een ijszaak open waar ze inderdaad heerlijke koffie schenken. Even de voeten laten rusten en genieten.

Van Ell wandelen we richting Thorn. In de verte zien we al de tv-toren. Er volgt een lang recht pad dwars door de weilanden met weinig beschutting. We beginnen de warmte goed te merken. Vlak voor Hunsel zien we een verhoging in het landschap. In onze gids staat vermeld dat hier vroeger de Hunselse schans was. Een vluchtplek om terug te trekken met mens en vee als gevaar dreigde. In de verte zien we de tv-toren steeds dichterbij komen. Langs weilanden met houtwallen en bouwpercelen komen we aan in Ittervoort. Het terras lokt. Op de hoek bij een drukke straat zien we een terras en aan de overkant een chinees. Wat een klein dorp en waar is nu de oude kern met witte huizen? Een dorpsbewoner helpt ons uit de droom, we zijn in Ittervoort op nog 2 km van Thorn. Dus weer op weg. Wat een geweldig mooi pad langs een afrastering. Hele grote oude bomen met soms zelfs de wortels boven de grond. Een toetje als bekroning na een hele dag wandelen.

En dan Thorn, wat een aanblik met al die zonnebloemen en witte huizen.

Eerst maar even een rondje door de witte oude stad. Langs de abdij, waarvan de toren helaas in de steigers staat. Op een plakkaat lezen we meer over de historie van Thorn, waar de abdes de macht had. De abdij was bestemd voor vrouwen van de adellijke stand en vormde een feministisch bolwerk in die periode. De stiftdames, van rijke huize afkomstig, woonden in eigen huizen en konden grond buiten Thorn bezitten. We lopen verder langs het plein waar de VVV huist in een van de mooiste panden en ploffen dan neer op een terras. Een glas koel bier en een heerlijke maaltijd valt er goed in. Nog even een bezoekje aan de Loretokapel even buiten de stad en dan op weg naar ons overnachtingsadres aangesloten bij Vrienden op de fiets.

Alle foto's van de etappe Weert - Thorn en Thorn - Sittard